woensdag 9 juli 2014

Vechtanjer Dianthus deltoides

Vechtanjerfoto van Jannine Haverkamp
Vecht anjer, Zwolse anjer of steen anjer (Dianthus deltoides), wordt dit mooie, beschermde anjertje genoemd. Vindplaats in het wild is dan ook, langs de rivier de Vecht. Die vanuit Duitsland, met de laatste éénderde van zijn totale lengte, over Overijssels grondgebied stroomt en ten noorden van Zwolle uitmond in het Zwarte water, die het water verder naar het Zwarte meer transporteert,  een onderdeel van het vroegere IJsselmeer.
Ook het stroomgebied van de rivier de Dinkel mag niet over het hoofd gezien worden, als belangrijke vindplaats van de anjer. Steen anjer wordt het bloempje ook genoemd, omdat het als rotsplantje ook heel geschikt is. Een klein beetje kalk lust de plant graag. Verder prefereert hij droge, voedselarme zandgrond. Tussen het gras vormt deze soort, dichte zoden, wat in de Bijennatuurtuin ook zichtbaar begint te worden.

In 2012 is de plant uitgekozen als bedreigde plant van het jaar en zo onder de aandacht gebracht door de:
Loki Schmidt Stiftung Naturschutz Hamburg. http://devecht.eu/Default.aspx?tabid=9643


Het is een drachtplant voor vlinders, wilde bijen en HONINGBIJEN (HB1)


dinsdag 8 juli 2014

Smalle weegbree Plantago lanceolata L

Plantago lanceolata, is de latijnse naam voor smalle weegbree. Een veel voorkomende plant en hij groeit dit jaar nog eens overal extra uitbundig, ook in de bijentuin. Honingbijen vliegen op de minuscule witte bloemen, die bloeien met veel stuifmeel, op een hoge gegroefde stengel. Van ouds heeft weegbree een roemrijke en waardevolle medicinale reputatie. Men bestreed ermee; acne, aderontsteking, beten en steken, bronchitis, diaree, neusbloeding, vermoeide ogen, gezichtsvermogen, reuma en wonden. Thee, kompressen en tincturen werden er van gemaakt. De Angelsaksen vonden het één van de negen heilige kruiden en het werd zelfs door William Shakespeare genoemd in Romeo en Julia met verwijzing naar zijn huid helende eigenschappen.
De jonge lancetvormige bladeren, die als een rozet aan de voet van de plant groeien, zijn rauw eetbaar door salades, ze zijn kookbaar door soepen en droogbaar voor later medicinaal gebruik.

Andere soorten weegbree, die in ons land voorkomen zijn o.a. de grote weegbree (Plantago major) , de ruige weegbree (Plantago media)  en de hertshoorn weegbree (Plantago coronopus)  een zoutminnende soort, die groeit langs wegen die in de winter bij gladheid gepekeld worden. Langs de tuin loopt een dergelijke weg en in de berm daarvan, komt ook hertshoorn weegbree voor.
Plantago lanceolata, Plantago media, en Plantago coronopus, dragen officieel nog een L achter hun wetenschappelijke naam, ten teken dat Carolus Linnaeus hen die naam gegeven heeft. Een heel klein beetje trots mogen we er toch wel op zijn, dat deze man, hier dicht in de buurt, aan de universiteit van Harderwijk gestudeerd heeft en gepromoveerd is. http://nl.wikipedia.org/wiki/Carolus_Linnaeus

Hier een link naar een beschrijving van Linnaeus in de streektaal, het Nedersaksisch: http://nds-nl.wikipedia.org/wiki/Carolus_Linnaeus