De
Latijnse naam betekent: wijnstok van Ida een berg op Kreta.
Het
is net als de blauwe bosbes, een lage struik.
In tegenstelling
tot de blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus), die zijn blad verliest in de herfst, blijven deze struiken het hele jaar
door groen. De smaak van de vossenbessen is vrij zuur. Ze worden met suiker
ingemaakt en onder de naam: preiselbeeren, veel geserveerd bij wildgerechten. Medicinaal
hebben de bessen een hoge waarde, door de gunstige werking op spijsvertering en
urinewegen. Ze werken ontsmettend en worden bij blaasontsteking
en ter preventie daarvan, nog steeds ingezet. Meestal wordt industrieel hiervoor
de verwante Cranberry’s gebruikt. Zowel Granberry (Vaccinium macrocarpon), als
rode bosbes, bevatten ze veel flavonoïden, vitamine C en E. http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/113015-de-geneeskracht-van-rode-bosbes.html
Bijen en hommels bezoeken de bloemen, voor het
verzamelen van nectar en stuifmeel.
In
tegenstelling tot wat de wetenschappelijke naam doet vermoeden, houd de struik
van een niet al te warm klimaat en zelfs van een pak sneeuw in de winter. De bloei
vindt meestal plaats in mei. Nachtvorst tijdens de bloei, remt de
vruchtafzetting. Bij gunstige omstandigheden, zoals voldoende vocht, is er in de
nazomer nog een tweede bloei, maar zelfs nu zijn er nog wel enkele bloeiende
bloemen aan de struiken te vinden. Het gewas gedijt op zure, arme zandgrond,
liefst op open plekken of onder loofbomen. De rode bessenstruiken groeien in
symbiose met wortelschimmels (Mycorrhiza), die zorgen voor een goede
voedingsopname en hebben een afweer in zich tegen schadelijke stoffen. Vogels
en bosdieren eten de bessen. Via de mest en vooral uitwerpselen van de vogels
worden de zaden verspreid. Het is dit jaar een vruchtbaar jaar voor de Rode bosbes. (Link naar een eerder artikel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten