Rodebosbes of vossenbes (Vaccinum-vitis)

De Latijnse naam betekent: wijnstok van Ida een berg op Kreta.

Het is net als de blauwe bosbes, een lage struik.
Ook dit jaar zitten er weer veel rijpe, rode vossenbessen gerijpt aan de struiken.

In tegenstelling tot de blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus), die zijn blad verliest in de herfst, blijven deze struiken het hele jaar door groen. De smaak van de vossenbessen is vrij zuur. Ze worden met suiker ingemaakt en onder de naam: preiselbeeren, veel geserveerd bij wildgerechten. Medicinaal hebben de bessen een hoge waarde, door de gunstige werking op spijsvertering en urinewegen. Ze werken ontsmettend en worden bij blaasontsteking en ter preventie daarvan, nog steeds ingezet. Meestal wordt industrieel hiervoor de verwante Cranberry’s gebruikt. Zowel Granberry (Vaccinium macrocarpon), als rode bosbes, bevatten ze veel flavonoïden, vitamine C en E.
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/113015-de-geneeskracht-van-rode-bosbes.html

Vossenbessen, samen met heide in de tuin

Bijen en hommels bezoeken de bloemen, voor het verzamelen van nectar en stuifmeel.

De bloei vindt meestal plaats in mei. Nachtvorst tijdens de bloei, remt de vruchtafzetting. Bij gunstige omstandigheden, zoals voldoende vocht, is er in de nazomer nog een tweede bloei, maar zelfs nu zijn er nog wel enkele bloeiende bloemen aan de struiken te vinden. Het gewas gedijt op zure, arme zandgrond, liefst op open plekken of onder loofbomen. De rode bessenstruiken groeien in symbiose met wortelschimmels (Mycorrhiza), die zorgen voor een goede voedingsopname en hebben een afweer in zich tegen schadelijke stoffen. Vogels en bosdieren eten de bessen. Via de mest en vooral uitwerpselen van de vogels worden de zaden verspreid. Het is dit jaar een vruchtbaar jaar voor de Rode bosbes. Naar een eerder blog.